تاریخچه سپندارمذگان
ولنتاین
ایرانی :در ایران باستان، نه چون رومیان از سه قرن پس از میلاد، که از بیست قرن
پیش از میلاد، روزی موسوم به روز عشق بوده‌است. در تقویم ایرانی دقیقا مصادف است
با ۵ اسفند که در گاهشماری کنونی برابر است با ۲۹ بهمن، یعنی تنها 4
روز پس از روز ولنتاین. این روز سپندارمذگان یا «اسفندارمذگان» نام
داشته‌است.
ابوریحان
بیرونی در آثارالباقیه آورده است که ایرانیان باستان این روز را روز بزرگداشت زن
و زمین می‌دانسته اند. فلسفه بزرگداشت این روز به عنوان “روز عشق” به این
صورت بوده است که در ایران باستان هر ماه را سی روز حساب می کردند و علاوه بر
اینکه ماه ها اسم داشتند، هر یک از روزهای ماه نیز یک نام داشتند. بعنوان مثال روز
اول “روز اورمزد”، روز دوم، روز بهمن معنی “سلامت، اندیشه” که
نخستین صفت خداوند است، روز سوم اردیبهشت یعنی “بهترین راستی و پاکی” که باز از
صفات خداوند است، روز چهارم شهریور یعنی “شاهی و فرمانروایی آرمانی” که خاص خداوند
است و روز پنجم “سپندار مذ” بوده است. سپندار مذ لقب ملی
زمین است. یعنی گستراننده، مقدس، فروتن. زمین نماد عشق است چون با فروتنی، تواضع و
گذشت به همه عشق می ورزد. زشت و زیبا را به یک چشم می نگرد و همه را چون مادری در
دامان پر مهر خود امان می دهد. به همین دلیل در فرهنگ باستان اسپندار مذگان را
بعنوان نماد عشق می پنداشتند.
سپندارمذگان
جشن زمین و گرامی داشت عشق است که هر دو در کنار هم معنا پیدا می‌کردند. در این
روز زنان به شوهران خود با محبت هدیه میدادند. مردان نیز زنان و دختران را بر تخت
شاهی نشانده، به آنها هدیه داده و از آنها اطاعت می‌کردند. اخیرا گروهی از
دوستداران فرهنگ ایرانی پیشنهاد کرده‌اند که به منظور حفظ فرهنگ ایرانی
سپندارمذگان بجای ولنتاین به عنوان روز عشق گرامی داشته شود.
ملت
ایران از جمله ملت هایی است که زندگی اش با جشن و شادمانی پیوند فراوانی داشته
است، به مناسبت های گوناگون جشن میگرفتند و با سرور و شادمانی روزگار می‌‌گذرانده
اند. این جشن ها نشان دهنده فرهنگ، نحوه زندگی، خلق و خوی، فلسفه حیات و کلاً جهان‌بینی
ایرانیان باستان است
برای
اینکه ملتی در تفکر عقیم شود، باید هویت فرهنگی تاریخی را از او گرفت. فرهنگ مهم ترین عامل
در حیات، رشد، بالندگی یا نابودی ملت ها است. هویت هر ملتی در تاریخ آن ملت نهاده
شده است. اقوامی که در تاریخ از جایگاه شامخی برخوردارند، کسانی هستند که توانسته
اند به شیوه مؤثرتری خود، فرهنگ و اسطوره های باستانی خود را معرفی کنند و حیات
خود را تا ارتفاع یک افسانه بالا برند. آنچه برای معاصرین و آیندگان حائز اهمیت
است، عدد افراد یک ملت نیست؛ بلکه ارزشی است که آن ملت در زرادخانه فرهنگی بشریت
دارد.
به
هر روی از دید زمان برگزاری نیز جشن اسپندگان که در۲۹ بهمن برگزار می‌شده
است، با جشن لوپرکالیا نزدیک است. جشن ولنتاین را ما ایرانیان برگزار نمی‌کنیم.
مگر
خانواده‌هایی که آن‌چیستی ایرانی بودن خود را فرو نهاده‌اند و فرنگی‌وار رفتار میکنند.»
شاید
هنوز دیر نشده باشد که روز عشق را از ۲۶ بهمن (ولنتاین) به ۲۹ بهمن (سپندار مذگان
ایرانیان باستان) منتقل کنیم
